ตอนที่ 381 ผู้สืบทอดของจักรพรรดิอมตะเฟยหยาง

สถานที่ที่หลี่ฉีเย่ครอบครองอยู่นั้นเป็นมิติพิเศษและมันมีการเชื่อมโยงกับหมู่บ้านแห่งความทรงจำ หากหมู่บ้านนั้นเป็นเหรียญหนึ่งด้าน มิติที่หลี่ฉีเย่อยู่ก็เป็นเหรียญอีกด้านหนึ่ง ทั้งสองนั้นล้วนเป็นหนึ่งเดียวกัน



หลี่ฉีเย่มาเยือนสถานที่แห่งนี้นั้นมีเหตุผลที่เจาะจง มันเป็นเพราะที่นี่ถูกสร้างโดยจักรพรรดิอมตะเฟยหยาง และจักรพรดรินั้นสิ่งของจำนวนมากไว้เบื้องหลัง



ปีนั้น เมื่อสตรีนางนั้นให้กำเนิดลูกของจักพรรดิอมตะเฟยหยางและแยกตัวออกมาจากโลกมนุษย์ จากนั้นหมู่บ้านนี้ก็ถูกสร้างขึ้นมา แต่นั้นมาลูกหลานในอนาคตของพวกเขาก็อยู่อย่างมั่งคั่งในที่นี่แห่งนี้ แต่พวกเขาไม่เคยรู้ว่าบรรพบุรุษของพวกเขาคือจักรพรรดิอมตะเฟยหยางที่มีชื่อเสียงอย่างมากในยุครกร้าง



คาถาที่ทรงอำนาจนี้ถูกสร้างขึ้นโดยจักพรรรดิเพื่อคุ้มครองลูกหลานของเขาและครอบคลุมหมู่บ้านทั้งหมด ทว่าต้นกำเนิดของคาถาถูกสะกดไว้อีกฝากของหมู่บ้าน ปราณมิติ



ด้วยเหตุนี้แม้ว่าจะมีคนเข้ามาในหมู่บ้านตลอดหลายยุค พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจความลึกซึ้งที่แท้จริงของหมู่บ้านแห่งนี้



ปราณมิตินี้เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายและไม่ใช่ว่าทุกคนจะมองเห็นได้ มันมีวิหารโบราณ , พระราชวังมณี , ศาลาหยก ท่ามกลางความวุ่นวายนี้และมันเป็นสถานที่ซ่อนความลับนับไม่ถ้วนเอาไว้



หลี่ฉีเย่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งนี้ได้โดยใช้จารึกชิ้นส่วนดินแดนที่อยู่ด้านหน้าขณะที่คันฉ่องกลั่นหยินหยางอมตะนั้นส่องประกาย และปลาหยินหยางคุ้มกันรอบตัวเขา



ในเวลานี้ แผ่นจารึกด้านหน้าหลี่ฉีเย่กลายเป็นกระจกส่องสว่าง แต่มันไม่ได้สะท้อนเงาหลี่ฉีเย่ กลับกันมันปรากฏเงาอักษรจำนวนมาก ภายใต้การควบคุมด้วยเจตจำนงของหลี่ฉีเย่ อักษรเหล่านี้เริ่มรวมตัวกันเป็นบทสวด เขาต้องการจะสร้างบทศักดิ์สิทธิ์



นี้เป็นเหตุผลที่หลี่ฉีเย่มาเยือนที่แห่งนี้ นี้เป็นทักษะโบราณจากยุคตำนานที่ได้รับมาจากจักรพรรดิอมตะเฟยหยางก่อนที่เขาจะขึ้นสู่สวรรค์



ทักษะนี้นั้นมีชื่อว่าทะลวงความโชติช่วง เป็นทักษะจักรพรรดิที่ปูทางไปสู่อำนาจจักรพรรดิของเขา มันเป็นทักษะลับสุดยอด !



จักรพรรดิอมตะเฟยหยางนั้นเดินทางไปไปทั่วทุกมุมโลกโดยปราศจากการมีที่พักตายตัว แม้ว่าเขาจะกลายเป็นจักรพรรดิ ไม่มีใครเคยได้ยินถึงเชื้อสายที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลัง แม้ว่าตำนานของเขาจะเป็นที่จดจำของรุ่นต่อไป แต่มันก็ยังมีอีกหลายสิ่งที่เกี่ยวกับตัวเขาและคนทั้งโลกไม่รู้จัก



ตัวอย่างเช่น ทำไมจักรพรรดิที่ไม่กลับไปยังตระกูลหนานเตียน ? ทำไมจักรพรรดิถึงไม่ได้ส่งต่อเชื้อสายจักรพรรดิ ? และอาวุธของจักรพรรดิทั้งหมดไปอยู่ที่ใด ?



ในฐานะอีกาทมิฬ หลี่ฉีเย่ได้ค้นคว้ามาเป็นเวลานานเกี่ยวกับการประทำเหล่านี้ของจักรพรรดิ สุดท้ายเขาก็มั่นใจว่าจักรพรรดิทิ้งสิ่งของจำนวนมากไว้ในปราณมิติของหมู่บ้านแห่งความทรงจำ



ภายในมิตินี้มีการสร้างใหม่ที่ยอดเยี่ยมซึ่งจักรพรรดิอมตะทิ้งไว้ให้เพื่อให้กลายเป็นตัวตนอมตะ คนนอกไม่สามารถเข้ามาได้ ไม่เช่นนั้นคงจะมีคนอื่นเปิดเผยความลับนี้ไปแล้ว



หลังจากที่หลี่ฉีเย่เข้ามา แม้แต่กิ่งของปราณเทพก็ยังทำได้เพียงส่งเขาจากด้านนอก หากหลี่ฉีเย่ไม่มีชิ้นส่วนจารึกดินแดน เขาแน่นอนว่าไม่สามารถเข้ามาที่แห่งนี้ได้



ชิ้นส่วนนี้มีความเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิอย่างมาก โลกเชื่อว่านี้เป็นชิ้นส่วนที่ถูกกลั่นโดยจักรพรรดิโดยเข้าใช้บทสวดคัมภีร์มิติ



ทว่าหลี่ฉีเย่รู้ข้อเท็จจริงที่ว่าชิ้นส่วนนี้ไม่ได้ถูกกลั่นโดยจักรพรรดิ แต่มันมีบางอย่างเกี่ยวข้างกับคัมภีร์มิติ



ในฐานะหนึ่งในจักรพรรดิอมตะที่แข็งแกร่งที่สุด จักรพรรดิอมตะเฟยหยางได้ทิ้งสิ่งของที่เป็นความลับมากมายไว้เบื้องหลังพร้อมกับการป้องกันอันน่ากลัว



เพื่อที่จะได้มายังที่แห่งนี้ หลี่ฉีเย่จำเป็นต้องใช้แผนการที่น่าทึง เขานั้นเข้ามายังโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์จากโลกจักรพรรดิมนุษย์ ก่อนที่จะถึงโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ เขานั้นกระโดดเข้าสู่มิติแห่งความวุ่นวายที่จักรพรรดิสร้างขึ้น แน่นอนว่านี้เป็นเพราะการช่วยเหลือจากจารึกชิ้นส่วนดินแดน ไม่เช่นนั้นเขาไม่สามารถใช้วิธีนี้ได้



แม้ว่าจะมีความลับและสมบัติจำนวนมาก หลี่ฉีเย่ต้องการเพียงแค่ทักษะลับแทนการโลภมากจะเอาทั้งหมด



ภายใต้การปราบปรามอย่างสมบูรณ์ของจักรพรรดิ หลี่ฉีเย่ยังมีวิธีการอื่นในการเอาสมบัติออกไปจากมิติแห่งความวุ่นวาย ทว่าเขาเลือกที่จะไม่ทำและเอาไปเพียงทักษะทะลวงโชติช่วงที่ถูกทิ้งไว้ในมิติแห่งนี้



ตำแหน่งของมิติแห่งความวุ่นวายนี้บังเอิญว่าอยู่หลังสุสานของหมู่้บาน ในเวลานี้หลี่ฉีเย่ทำได้เพียงใช้ชิ้นส่วนและกระจกในการอยู่ในสถานที่แห่งนี้เพราะเขาไม่สามารถปรับตัวเขากับมันได้ ด้วยเหตุนี้รูปร่างของเขาจึงจางๆหายๆที่สุสานหลังหมู่บ้าน



นี้เป็นผีสิงที่โด่งดังของหมู่บ้านในเวลานี้ ภายในมิติแห่งความวุ่นวาย หลี่ฉีเย่และสุสานหลังหมู่บ้านถูกแยกจากกันด้วยกำแพงบางๆ ดังนั้นเขาจึงเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในสุสานหลังหมู่บ้านอย่างชัดเจน



เขาสังเกตเห็นหลวงจีนต้าชิใช้ข้ออ้างในการขับไล่ผีสิงเพื่อกินอาหาร และเขาอดไม่ได้ที่จะขบขัน



ทว่าหลี่ฉีเย่นั้นขี้เกียจมากเกินไปที่จะสนใจหลวงจีนที่ใช้ข้ออางในการกินและดื่มนี้ เขามองไปยังกระจกและพยามคำนวนอักษรภายในเพื่อที่จะเปลี่ยนมันเป็นทักษะที่จะกลายเป็นบทอมตะที่สมบูรณ์



ความจริง เมื่อนานมาแล้วหลี่ฉีเย่นั้นเคยมีทะลวงโชติช่วง แต่เวลานานเขามีเพียงฉบับที่ไม่สมบูรณ์ที่มีข้อบกพร่องหลายอย่าง ทว่าเขาก็ยังคงใช้เวลาจำนวนมากในการค้นคว้าเรื่องนี้



วันนี้ภายในมิติแห่งความวุ่นวาย หลี่ฉีเย่ใช้กระจกเพื่อจะหาอักษรโบราณที่จักรพรรดิอมตะเฟยหยางทิ้งไว้ แม้ว่าอำนาจจักรพรรดิจะคุ้มครองอักษรเหล่านี้ก็ตาม แต่หลี่ฉีเย่ก็ยังสามารถจัดการกับอักษรจำนวนมากเพื่อให้มันเปลี่ยนเป็นทักษะทะลวงโชติช่วงขั้นสมบูรณ์ได้ แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการกับทักษะลึกลับเช่นนี้ให้อยู่ในขั้นสมบูรณ์ มันจึงใช้วเวลานานมาก



ขณะที่หลี่ฉีเย่กำลังหมกมุ่นอยู่ในมิติแห่งความวุ่นวาย หลวงจีนต้าชิกำลังแสดงละครอยู่ด้านนอก บางครั้งเขาตะโกน บางครั้งโห่ร้อง กระทั้งทำเสียงตกใจ...



ฉากนี้ล้วนทำให้ผุ้คนที่อยู่ภายนอกคิดว่ามีอะไรเกิดขึ้น สามีภรรยาคู่นี้คิดอย่างแท้จริงว่าหลวงจีนรูปนนี้กำลังต่อสู้กับผีร้าย



จนกระทั้งในวันรุ่งขึั้นหัวหน้าหมู่บ้านได้เข้าไปยังสุสานด้วยตัวเอง เขานั้นไม่เห็นแม้แต่เงาของผีร้ายเพราะว่าหลี่ฉีเย่นั้นถูกขังอยู่ในมิติแห่งความวุ่นวายในเวลานี้ นี้ทำให้สุสานหลังหมู่บ้านดูเหมือนจะปราศจากผีร้ายแล้ว เมื่อชายชรามองไปยังเศษอาหารและของเหลือ เขาอดไม่ได้ที่จะกัดฟันด้วยความประหลาดใจ มีผีหิวโหยอยู่รอบๆนี้จริงๆ ?



" อามิตตาพุทธ ขอให้พระพุทธองศ์ทรงเมตตา ! " หลังจากที่เห็นหัวหน้าหมู่บ้านเข้ามา หลวงจีนต้าชิอีกครั้งได้กลับเป็นหลวงจีนที่สง่างาม ใครจะสามารถเชื่อมโยงเขากับการกินที่เหมือนพายุก่อนหน้านี้ได้ ? ราวกับว่ามันจะมีผีหิวอยู่ที่นี่จริงๆ !



หลวงจีนต้าชิพนมมืออีกครั้งก่อนจะเอ่ย " ประสก อย่างได้กังวล ผีร้ายตัวนั้นถูกอาตมาไล่ไปแล้ว มันจะไม่กลับมาอีก ! "



" ขอบคุณสวรรค์ ท่านหลวงจีนท่านยอดเยี่ยมจริงๆ ข้าไม่คาดว่าผีหิวโหยนั้นจะถูกขับไล่ไปง่ายๆเช่นนี้ ! " หัวหน้าหมู่บ้านนั้นตะโกนอย่างมีความสุข



ภายในมิติแห่งความวุ่นวาย หลี่ฉีเย่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้กับฉากนี้ดี เขานั้นดูหลวงจีนต้าชิแกล้งทำเป็นฉลากและทรงคุณธรรม เขามีแผนจะทำลายละครของหลวงจีนปลอมรูปนี้ ในเวลานี้เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยมือของเขา ภายในพริบตาฝ่ามือยักษ์ก็ออกมาจากมิติแห่งความวุ่นวายและสร้างเป็นลมที่พัดแรง



ในเวลานี้ ปรากฏเป็นพายุฝุ่นที่ปรากฏอยู่หลังสุสาน พร้อมกับมือขนาดยักษ์สีจางๆราวกับมันต้องการจะจับมนุษย์กิน



" ผีหิวโหยปรากฏตัวอีกแล้ว ! " เมื่อเห็นฉากนี้หัวหน้าหมู่บ้านตกตะลึงอย่างสมบูรณ์



" เจ้าวิญญาณร้าย เจ้ากล้า ! " หลวงจีนต้าชินั้นคำรามพร้อมพุ่งไปข้างพร้อมลูกประคำของเขา ลูกประคำทันใดนั้นก็ขยายมีขนาดเท่ากับภูเขาและปิดชั้นฟ้า เพื่อที่จะหยุดมือของหลี่ฉีเย่



ภายในมิติแห่งความวุ่นวาย หลี่ฉีเย่นั้นประหลาดใจที่เห็นลูกประคำขยายขนาดเท่าภูเขา นี้เป็นสมบัติที่หายาก แต่หลี่ฉีเย่อยากจะแกล้งเขาและไม่ได้ต้องการปะทะ เขายิ้มและถอนมือกลับมาอย่างรวดเร็ว



หลังจากฝ่ามือของหลี่ฉีเย่นั้นหายไป สุสานนั้นกลับมาสู่ความสงบอีกครั้ง หัวหน้าหมู่บ้านตกตะลึงด้วยความประหลาดใจก่อนจะเอ่ย " ท่านหลวงจีนน่าเกรงขามอย่างมาก ท่านสามารถขับไล่ผีหิวได้รวดเร็วยิ่ง ! "



หลวงจีนต้าชินั้นพนมมือของเขาอีกครั้งโดยปราศจากความหยิ่งยโส เขาทำเพียงอมยิ้มและเอ่ย " อามิตตาพุทธ ขอให้พระพุทธองศ์ทรงเมตตา ผีหิวตัวนี้ช่างดุร้ายยิ่ง ข้าจะอยู่ที่นี่อีกเจ็ดวันเพื่อต่อกรกับวิญญาณร้ายนี้ ข้าเชื่อว่าจะทำให้มันหายไปได้สำเร็จและจะไม่กลับมาอีก ประสกสามารถเตรียมอาหารที่นำมาฉลองเพื่อที่ข้าจะได้นำมาล่อมันอีกครั้งได้หรือไม่ ? "



หัวหน้าหมู่บ้านไม่ได้ตอบคำถามนี้และรีบไปจัดเตรียมมืออาหารสำหรับฉลองอย่างรวดเร็ว สำหรับหลี่ฉีเย่เขาตกตะลึงอย่างสมบูรณ์และอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว



ไม่มีอะไรในโลกนี้สามารถหลบหนีสายตาของหลี่ฉีเย่ได้ ในความคิดของเขา แม้ว่าหลวงจีนรูปนี้จะดูเหมือนนักต้มตุ๋นแต่เขาก็มีความสามารถอย่างแท้จริง แต่เขาก็ยังแกล้งทำตัวเรื่อยเปื่อยและคดโกงอาหาร !



หลายวันผ่านไปและหลวงจีนก็ยังคงอยู่ที่สุสานหลังหมู่บ้าน เสียงวุ่นวายของการต่อสู้ดังมาอย่างต่อเนื่องทำให้จิตใจของผู้คนหวาดกลัว พวกเขาล้วนคิดว่าหลวงจีนนั้นพยามต่อสู้กับผีหิวอย่างมาก



คนภายนอกจะรู้ได้อย่างไรว่าหลวงจีนต้าชิที่อยู่ที่นี่ใช้พลังงานทั้งหมดไปกับการกิน ? หลวงจีนที่สง่างามและสูงส่งต่อหน้าชาวบ้านไปอยู่ไหน ? ที่นี่มีเพียงหลวงจีนจอมตะกละที่กำลังแทะเนื้อและดื่มสุรา !