ตอนที่ 335 ข้อแลกเปลี่ยน

ควรจะรู้ว่ากลุ่มพันธมิตรนั้นถูกกำจัดอย่างสมบูรณ์เมื่อสองวันก่อน เหล่าชายชุดดำนั้นตกลงสู่รูปแบบการสังหารเทพเจ้าก่อนที่จะตาย ไม่มีใครสักคนที่หนีรอด !



ไม่ต้องสงสัย มันไม่เป็นเรื่องแปลกเลยหากสำนักจะรู้คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มพันธมิตรในครั้งนี้ ศพที่สำนักครอบครองอยู่นั้นเป็นหลักฐานอย่างดี



ดังนั้นแม้แต่สำนักจะตัดสินใจทำลายนิกายเหล่านี้ นี้ก็ยังเป็นความชอบธรรมของพวกเขา !



ตอนนี้ ด้วยหลักฐานที่อยู่ในมือของสำนัก มันคนจะเป็นเรื่องแปลกหากอนุญาติให้นิกายที่มีส่วนร่วนนั้นเข้ามาในประตู ความจริงที่ว่าพวกเขานั้นเป็นศัตรูก็เพียงพอแล้วที่จะถูกฆ่า !



" สำหรับนิกายใดๆก็ตามที่ไม่ได้มีรายชื่อ นิกายของเรายินดีจะฟังสิ่งที่พวกท่านพูด ! " ผู้อาวุโสของสำนักเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง สำนักตัดสินใจที่จะกลับคำพูดและพวกเขาไม่ยอมให้ใครมาโต้แย้ง !



ศิษย์ของนิกายในบัญชีดำเหล่านั้นล้วนอยู่ที่นี่ ทว่าพวกเขาไม่มีใครกล้าที่จะโต้แย้ง



สำนักเต๋าสวรรค์นั้นมีอำนาจเพียงพอที่จะทำลายนิกายที่เขาร่วมกลุ่มพันธมิตร และกระทั้งสังหารพวกเขาทั้งหมด ในเวลานี้ยังมีใครกล้าที่ยั่วยุสำนักอยู่อีก ?



มีนิกายทรงอำนาจบางที่ที่แอบหัวเราะอย่างเงียบๆ มีอาณาจักรประกายโบราณเป็นคนนำและเหล่านิกายใหญ่ที่เข้าร่วมพันธมิตร พวกเขารู้สึกโชคดีที่ไม่ได้เข้าร่วมด้วย กลุ่มพันธมิตรนี้ถูกทำลายโดยสำนัก และวันพรุ่งนี้อาจจะเป็นพวกนั้น



วันนี้เมื่อสำนักนั้นทำลายกลุ่มพันธมิตรเหล่านั้นได้เป็นธรรมดาที่นิกายใหญ่ที่ไม่ได้เข้าร่วมล้วนยินดี



การตัดสินใจของสำนักนั้นเป็นการโจมตีเหล่านิกายทรงอำนาจโดยตรงทางเวลาเดียวกัน มันก็มอบประโยชน์ให้กับนิกายที่อ่อนแอ เหล่าคนจากหอยอดยุคและหอยอดทองล้วนยิน ตั้งแต่ได้ยินว่าคนจากหอยอดมณีและหอยอดศักดิ์สิทธิ์ล้วนเสียสิทธิของพวกเขาในการเข้าประตู



คนฉลาดนั้นเพราะจะเดาได้ว่าสำนักนั้นต้องการจะป้องกันศัตรูจากภายนอกและฝึกฝนผู้ศึกษาจากหอยอดยุคและหอยอดทองจากภายใน เห็นได้ชัดว่าในเหตุการณ์เมื่อสองวันก่อน คนจากหอยอดยุคและหอยอดทองนั้นจงรักภักดีกับสำนักอย่างมากหากเทียบกับหออื่น ดังนั้นสำนักจึงมีความตั้งใจจะให้โอกาสพวกเขาเข้าไปในประตูนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก



ขณะที่ประตูกำลังจะเปิดออก เหล่าผู้เยาว์เลือดร้อนล้วนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น



" ไป มันถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะกลายเป็นจักรพรรรดิอมตะฮ่าวไห่คนที่สอง ! " คนจากหอยอดยุคตะโกนด้วยความตื่นเต้น " โชคชะตาของพวกเรากำลังรออยู่ ! "



หลักจากลงชื่อกับผู้อาวุโสในสำนักแล้ว เหล่าผู้ศึกษาก็ล้วนเร่งรีบ



เหล่าผู้ที่ตกอยู่ในบัญชีดำล้วนทำได้แต่มองดูผู้เยาว์ภายในตื่นเต้น กลุ่มนี้นั้นไม่พอใจอย่างมากกับการตัดสินใจของสำนักและแทบจะคลั่ง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำสิ่งใดได้เพราะรู้อำนาจของสำนักเป็นอย่างดี เลือกที่จะเป็นศัตรูกับวพกเขา นี้เป็นทางเลือกที่โง่ที่สุด !



วันที่สองหลังจากข่าวที่ว่าประตูใกล้จะเปิด หลี่ฉีเย่ออกมาจากดินแดนปราณเทพ



" เป็นอย่างไรบ้าง ? " เห็นหลี่ฉีเย่ออกมา พระชราเผิงรีบเอ่ยถาม



ผู้อาวุโสของสำนักอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปยังหลี่ฉีเย่ พวกเขานั้นทำอะไรไม่ได้ในสถานการณ์นี้ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งความหวังไว้กับหลี่ฉีเย่



" พวกเจ้าทั้งหมดเข้าใจผิดแล้ว ปราณเทพนั้นไม่คลั่งหรือว่าถูกความชั่วร้ายครอบงำ " หลี่ฉีเย่ส่ายหัวเอ่ย



" หากมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ? " พระชราเผิงเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ



" เจ้ารู้ต้นกำเนิดของปราณเทพหรือไม่ ? " หลี่ฉีเย่เหลือบมองเขาก่อนจะเอ่ยถาม



พระชราเผิงนั้นไม่รู้จะตอบอย่าง เขาทำได้เพียงจ้องไปยังผู้อาวุโสคนอื่นๆ



" ข้าเคยได้ยินศิษย์พี่บอกว่าปราณเทพนั้นถูกท่านบรรพบุรุษนำออกมาจากประตูไร้มลทิน " ผู้อาวุโสสูงสุดเอ่ย



แม้ว่าผู้อาวุโสที่นี่จะไม่ได้เป็นเจ็ดบรรพชนบรรพกาลของสำนัก แต่พวกเขาก็อยู่มานานมาก พวกเขานั้นมาที่นี่เพื่อที่จะขจัดความชั่วร้ายออกจากปราณเทพ



" ถูกต้อง กล่าวให้ตรงก็คือปราณเทพและโลกต้นไม้มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน " หลี่ฉีเย่เอ่ย



" โลกต้นไม้ !? " ได้ยินคำนี้ พระชราเผิงและเหล่าผู้อาวุโสล้วนตกตะลึง



หลังจากงุนงงเป็นเวลานาน พระชราเผิงได้สติและพึมพำ " โลกต้นไม้ - นี้เป็นเรื่องเล่าในตำนาน แม้ว่าคนที่เก่าแก่ที่สุด กระทั้งผู้ที่เคยเข้าไปยังประตู ก็ยังไม่เคยเห็นโลกต้นไม้ "



" นี้ไม่ได้เป็นเพียงตำนาน โลกต้นไม้นั้นมีตัวตนอยู่จริง " หลี่ฉีเย่เอ่ยเสียงเรียบ " จะกล่าวให้เฉพาะมากขึ้นก็คือ แม้ว่าปราณเทพจะไม่ได้เกิดจากโลกต้นไม้ แต่ต้นกำเนิดของมันก็ยังมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับโลกต้นไม้ มันเห็นได้ชัดว่าเติบโตภายในประตูและถูกนำออกมาเมื่อตอนหนุ่มก่อนที่มันจะมาโตที่สำนักของพวกเจ้า นอกจากถูกเลี้ยงโดยปราชญ์อมตะแล้ว ปราณเทพยังคงดูดซับพลังงานโลกจากเส้นเลือดบรรพชนด้านล่างของสำนักและสร้างเต๋าของมัน ! "



" นี้คือปัญหา ก่อนหน้านี้ปราณเทพนั้นไม่เป็นอะไรเพราะโลกต้นไม้ไม่เคยปรากฏ แต่เวลานี้ต่างออกไป พลังงานชีวิตของโลกต้นไม้นั้นเป็นต้นกำเนิดของปราณเทพ ทว่าปราณเทพกับสร้างเต๋าและดูดซับพลังงานในสายเลือดและพลังงานโลกจากเส้นเลือดบรรพชนของสำนัก ทั้งสองอย่างนั้นขัดแย้งกัน หากมันเป็นความขัดแย้งธรรมดาเช่นนั้นมันก็ไม่ยากที่จะกำราบ ทว่าพลังงานชีวิตของโลกต้นไม้นั้นทรงอำนาจเกินไป ! พลังงานต้นกำเนิดของปราณเทพและพลังงานต้นกำเนิดของโลกต้นไม้นั้นมีช่องว่างขนาดใหญ่ ปราณเทพนั้นไม่สามารถหยุดดูดซับพลังงานจากโลกต้นไม้และนี้เป็นเหตุผลที่ทำให้เกิดการระเบิดขนาดใหญ่ " หลี่ฉีเย่เอ่ยราวกับรู้ทุกอย่าง



" เช่นนั้นมันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ? " เหล่าผู้อาวุโสล้วนหน้าซีด และหนึ่งในนั้นถามอย่างรวดเร็ว



หลี่ฉีเย่เอ่ยตอบ " หากพลังงานทั้งสองนั้นมาชนกัน เช่นนั้นปราณเทพก็จะตายและระเบิดจากภายใน จากการประมาณการของข้า แรงระเบิดของมันจะทำลายดินแดนบรรพบุรุษของสำนักไปมากกว่าครึ่ง ! "



คำตอบเหล่านั้นทำให้ผู้อาวุโสล้วนตกตะลึง ดินแดนบรรพบุรุษนั้นเป็นดังลมหายใจของสำนัก ปราศจากดินแดนบรรพบุรุษสำนักก็แทบจะไม่มีอะไร



หากตัวสำนักนั้นถูกทำลายและดินแดนบรรพบุรุษยังคงปลอดภัย เช่นนั้นมันก็ยังมีโอกาสที่จะฟื้นฟูได้



" มีวิธีการหยุดเหตุการณ์เหล่านี้หรือไม่ ? " พระชราเผิงนั้นถามอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกบอกเขาว่าหลี่ฉีเย่นั้นรู้วิธี



หลี่ฉีเย่ฉีกยิ้มก่อนจะเอ่ย " วิธีแรกคือย้ายปราณเทพออกจากสำนัก - นี้เป็นวิธีที่ง่ายที่สุด อย่างที่สองก็คือนำปราณเทพกลับเข้าไปยังประตู ! "



" ใครจะเคลื่อนย้ายปราณเทพได้ ? นอกจากตัวของปราณเทพเอง ไม่มีใครสามารถเคลื่อนย้ายมันได้ นอกจากนี้พวกเราไม่มีทางเชื่อมต่อกับมันได้ในตอนนี้ " ผู้อาวุโสอีกคนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว



ตัวตนอมตะดังเช่นปราณเทพนั้นหยังรากลึกลงไปยังดินแดนบรรพบุรุษ กระทั้งตัวตนอมตะของโลกมาด้วยตัวเองก็ยังยากที่จะเคลื่อนย้ายมัน มันอาจจะเป็นไปได้หากมีใครบางคนแข็งแกร่งพอที่จะถอนรากทั้งหมดของปราณเทพที่ดินแดนบรรพบุรุษออก แต่ตัวตนดังกล่าวส่วยใหญ่ไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว !



" มันยังมีอีกทางหนึ่ง " หลี่ฉีเย่เอ่ยอย่างสบายๆ



" ท่านบรรพชนน้อย ได้โปรดบอกพวกเราด้วย หากเจ้ายังเก็บงำไม่ยอมบอกเช่นนี้ อาจจะทำให้พวกเราขาดใจตายจากความตื่นเต้น ! " ผู้อาวุโสอย่างเสริมหลังจากเห็นความมั่นใจจากการแสดงออกของหลี่ฉีเย่



" ง่ายมาก พวกเราจำเป็นต้องมีของสองสิ่ง " หลี่ฉีเย่ยิ้มและเอ่ย " ทว่าของสองสิ่งนี้หายากอย่างมาก หนึ่งคือน้ำทิพย์หมื่นดาราและสองคือใบอ่อนจากโลกต้นไม้ หนึ่งใบและหนึ่งหยด ! "



" น้ำทิพย์หมื่นดารา ? " พระชราเผิงยิ้มข่มขื่นและเอ่ย " เป็นไปไม่ได้ ! พวกเราไม่มีทางหาน้ำทิพย์หมื่นดาราได้ในโลกนี้ "



" ถูกต้อง ข้าได้ยินว่าตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเวลา ไม่ว่าที่ใดที่น้ำทิพย์หมื่นดาราปรากฏ จักรพรรดิอมตะจะเป็นเก็บมันด้วยตัวเอง นี้เป็นสิ่งของที่สร้างความโลภให้แม้แต่จักรพรรดิอมตะ " ผู้อาวุโสส่ายหัวก่อนจะเอ่ย



" ทว่าพวกเจ้าโชคดี...ข้ามีน้ำทิพย์หมื่นดาราอยู่หนึ่งหยด " หลี่ฉีเย่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม



หลังจากได้ยินคำกล่าวของเขา เหล่าผู้อาวุโสและพระชราเผิงกลายเป็นมีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขาทันใดนั้นรีบเอ่ย " ท่านบรรพชนน้อย ท่านต้องการอะไรเพื่อแลกกับน้ำทิพหมื่นดารา ? ได้โปรดบอกมา อย่าได้ใจร้ายเกินไปนักไม่เช่นนั้นสำนักของเขาอาจจะถูกท่านปล้นอย่างสมบูรณ์ ! "



" ข้านั้นสามารถมอบน้ำทิพย์หมื่นดาราให้ได้และไม่ต้องการสิ่งของใดจากสำนัก ทว่าข้าต้องการคำสัญญาจากปราณเทพ ข้าสามารถช่วยมันและข้าก็ต้องการคำสัญญาจากมันด้วย ! " หลี่ฉีเย่เอ่ยอย่างใจเย็น



ผู้อาวุโสนั้นนิ่งเงียบ พวกเขากำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างระมัดระวัง นี้มันดูไร้เหตุผลเกินไป สุดท้ายแม้จะเป็นหนึ่งของน้ำทิพย์หมื่นดาราก็มีค่ามากกว่าสมบัติใด ปราณเทพนั้นเป็นตัวตนอมตะที่พิชิตสวรรค์และกดขี่นรก หนึ่งหยดน้ำทิพย์หมื่นดาราแลกกับคำสัญญาของมันดูจะไม่เป็นธรรมนัก



พระชราเผิงและเหล่าผู้อาวุโสล้วนปรึกษากัน อาจจะกล่าวได้ว่าผู้อาวุโสทุกคนของสำนักนั้นอยู่ที่นี่ หลังจากปรึกษากันเสร็จ พระชราเผิงก็เอ่ย " สำนักของพวกเรายอมรับเงื่อนไขของเจ้าในนามของตัวแทนปราณเทพ ! "



" นี้ช่างยอดเยี่ยม " หลี่ฉีเย่อมยิ้มเอ่ย " มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอนก็คือโลกต้นไม้นั้นจะปรากฏภายในประตูของยุคนี้ การหยิบใบอ่อนของมันนั้นยากราวกับปีนขึ้นสวรรค์ แต่สำนักของพวกเจ้านั้นมีบางที่จะทำให้ภารกิจนี้สำเร็จได้ ข้าต้องการสิ่งนั้นจากสำนัก "



" นั้นคือสิ่งใด ? " พระชราเผิงและผู้อาวุโสของสำนักล้วนเอ่ยถาม



" ตาแก่ อย่าทำเป็นเล่นตลกต่อหน้าข้า เกี่ยวกับจำนวนเงินและสิ่งของในสำนัก ข้านั้นรู้ดียิ่งกว่าพวกเจ้า อย่าบอกข้าว่าจักรพรรดิอมตะฮ่าวไห่นั้นไม่ได้นำของสิ่งนั้นกลับมาจากโลกต้นไม้เมื่อปีนั้น ! อย่าบอกข้าว่าบรรพบุรุษของพวกเจ้าไม่ได้ทำการแลกเปลี่ยนกับจักรพรรดิอมตะฮ่าวไห่ในปีนั้น ! ปราศจากสิ่งของที่เขานำกลับมาด้วย เป็นไปไม่ได้ที่จะถอนใบอ่อนจากโลกต้นไม้ ! " หลี่ฉีเย่เหลือบมองพวกเขาก่อนจะแค่นเสียงเอ่ย