ตอนที่ 274 หุบเขาสวรรค์ลับ

นี้คือความน่าสนใจของนิกายแม่น้ำนิรันดร์ และนี้คือเสน่ห์ส่วนตัวของเหม่ยซูเหยา



การบรรยายเต๋าของเหม่ยซูเหยานั้นจะเริ่มสอนที่สวนในราชวัง สวนภายในของราชวังจักรพรรดินั้นเต็มไปด้วยต้นไม้โบราณที่แห่งความรมรื่นและกลิ่นอายของสมุนไพรโบราณพร้อมกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน มันมีมังกรว่ายในบ่อน้ำพร้อมกับเต่าโบราณ



แม้ว่าประตูราชสีห์คำรามนั้นจะไม่เหมือนและยังห่างไกลจากนิกายทรงอำนาจ ในฐานะลูกหลานตระกูลซือ มันยังคงมีความแข็งแกร่งบางอย่างที่แสดงผ่านสวนเหล่านี้ออกมา



เหล่าอัจฉริยะหนุ่มที่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้ามาด้านใน ล้วนเข้ามาในส่วนก่อนเวลาเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่พลาดโอกาสที่หายาก มันราวกับมีทะเลไหลทะลักเข้ามาภายในสวนของราชวังจักรพรรดิ อัจฉริยะบางคนนั้นมาพร้อมกับรถม้าโบราณของพวกเขา บางคนนั้นกระทั้งขี่สัตวห์หายากหรือมีกระทั้งกระบี่บิน มันมีคนจำนวนมากนั่งอยู่บนสมบัติของพวกเขาและเข้ามา



ภายในระยะเวลาสั้นๆ สวนภายในนั้นก็กลายเป็นคึกคักและแออัด มันมีเหล่าอัจฉริยะที่มีสถานะสูงส่งจำนวนมาก ที่นี่เต็มไปด้วยเหล่าเจ้าหญิง เทพธิดา หรือกระทั้งเซียนน้อยจากอาณาจักรและนิกายที่ทรงอำนาจ



ในฐานะเจ้าบ้าน พี่น้องตระกูลซือนั้นกลายเป็นยุ่งมากขึ้น พวกเขาต้องเตรียมการตอนรับแขกที่มาทุกคนโดยไม่ได้หยุดพัก



อัจฉริยะหนุ่มสาวส่วนใหญ่นั้นจะมาเป็นกลุ่มสามถึงห้าคน พวกเขานั้นเป็นมังกรในหมู่บุรุษ หรือกระทั้งเป็นดอกไม้งามในหมู่เหล่าสตรี เมื่อพวกเขาปรากฏตัวมันล้วนเต็มไปด้วยความหล่อเหล่าและงดงามปรากฏไปทั่ว



กลุ่มคนเหล่านี้กำลังพูดคุยถึงเรื่องสำคัญภายในดินแดนร้อยเมืองทางตะวันออกและเหล่าอัจฉริยะจากต่างดินแดน



" ข้าได้ยินว่าบาเสี้ยนั้นอยู่ด้านนอก ข้าสงสัยว่าเขาจะวิ่งมาที่นี่เพื่อฟังการบรรยายหรือไม่ " เซียนน้อยคนหนึ่งเอ่ย



พวกเขาหลายคนระวังอย่างมากเมื่อเอ่ยถึงบาเสี้ย ราชันน้อยคนหนึ่งส่ายหัวและเอ่ย " ข้าหวังว่าเขาจะไม่มาที่นี่ ชายคนนี้นั้นบ้าเกินไปและมักก่อปัญหาไปทุกที่ที่เขาไป "



" ข้าได้ยินเรื่องน่าสนใจมาเมื่อไม่นานนี้ บางคนบอกว่ากายาคลั่งทรราชอมตะของเขานั้นมีความคืบหน้า ข้าสงสัยว่าเขานั้นจะสยบกายาย่อยได้แล้วหรือไม่ " ผู้ฝึกตนอีกคนเอ่ย



บาเสี้ยลูกหลานของประเทศเซียนพิโรธอมตะ เจ้าชายที่อาวุโสที่สุด เขานั้นเป็นตัวตนที่น่าตกตะลึงและเขาได้บ่มเพาะสมบัติของประเทศ กายาคลั่งทรราชอมตะ !



ลูกหลานจากนิกายโบราณยิ้มและเอ่ย " ไม่ต้องกังวลบาเสี้ยจะไม่มาที่นี่ ข่าวล่าสุดที่ข้าได้ยินคือเขาปะทะกับสัตว์ดุร้ายและเข้าไปยังหุบเขาโบราณ ข้าเกรงว่าเขาจะไม่ได้กลับมาเร็วนัก "



" บาเสี้ยนี้นอาจจะไม่มา แต่น้องชายของเขาซือหม่าหลงหยุนแน่นอนว่าจะต้องมา "



เซียนน้อยคนหนึ่งแค้นเสียงและเอ่ย " มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับซือหม่าหลงหยุน ? เขาก็แค่คนที่มีเพียงกายาเซียนเตียน ! เขานั้นอาศัยแต่บารมีพี่ชายของเขา บาเสี้ย ฮึ่ม ตัวเขาเองนั้นกระทั้งไม่ได้ทรงพลังไปมากกว่าข้า "



ในโลกของผู้ฝึกตนต่างก็เป็นเช่นนี้ กระทั้งเหล่าอัจฉริยะในดินแดนร้อยเมืองเองก็ไม่ได้เป็นมิตรกับทุกคน พวกเขามีความแค้นและอิจฉากันนยู่เสมอ..



ในอีกด้านหนึ่ง ยังมีกลุ่มของอัจฉริยะที่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องภายในเมือง ศิษย์อาวุโสคนหนึ่งจากนิกายโบราณเอ่ย " ข้าได้ยินมาว่ายอดบุรุษน้อยเหยากวางออกมาจากการฝึกตนแล้ว "



เหล่าอัจฉริยะทั้งหมดที่นั่งอยู่ต่างก็สั่นสะท้านเมื่อได้ยินชื่อของเหยากวางและเปลี่ยนการแสดงออกของพวกเขา ความจริงนี้ไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้ เมื่อมันเป็นเรื่องของอาณาจักรประกายโบราณ มีคนไม่มากในดินแดนร้อยเมืองทางตะวันออกที่จะสามารถสงบได้



อาณาจักรประกายโบราณเป็นหนึ่งในอาณาจักรที่เก่าแก่ที่สุดในดินแดนร้อยเมืองทางตะวันออก - หนึ่งนิกายสองจักรพรรดิอมตะ มีเชื้อสายจำนวนน้อยที่สามารถเทียบความแข็งแกร่งกับพวกเขาได้



ยอดบุรุษน้อยเหยากวาง , ซูหวังหู่ นั้นมีความสามารถอย่างมากและเขากระทั้งได้ครอบครองทักษะของสองจักรพรรดิอมตะ



" สามปีก่อน ซูหวังหู่นั้นมาที่สำนักเต๋าสวรรค์เพื่อท้าทายเล่ออี้ หลังจากกลับมาเขานั้นจมอยู่ในการบ่มเพาะเงียบโดยไม่ปรากฏตัว เวลานี้เมื่อเขานั้นออกมา ข้าเกรงว่าเขาจะได้รับทักษะของจักรพรรดิอมตะทั้งสองแล้ว เวลานี้เล่ออี้อาจจะไม่สามารถเทียบกับเขาได้กระทั้งเทพธิดาหลี่ก็ยังไม่สามารถเทียบกับเขาภายในดินแดนร้อยเมืองทางจะวันออกได้ " ระดับชะตาลี้ลับคนหนึ่งกล่าวด้วยอารมณ์



ราชันน้อยคนหนึ่งส่ายหัวและปฏิเสธความคิดนี้ " นั้นก็ไม่แน่ ข้าได้ยินมาว่ายอดอัจฉริยะปรากฏตัว บางคนกล่าวว่าเห็นเขานั้นตกลงมาจากฟ้าและเข้าไปยังสำนักเต๋าสวรรค์ด้วยสายตาของพวกเขาเอง ! "



" ยอดอัจฉริยะ จี๋คงอู้ตี้ ! " เมื่อชื่อนี้ถูกยกขึ้นมา กระทั้งเหล่าอัจฉริยะทีนั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงก็ยังตื่นตระหนก



" ลูกหลานของหุบเขาขยี้เมฆาต้องการจะละทางโลก ยอดเยี่ยมจริงๆ อ่า หรือว่าเขาต้องการจะได้รับเจตจำนงแห่งสวรรค์ในรุ่นนี้และท้าทายเทพธิดาเหม่ย ? " ยอดบุรุษน้อยคนอื่นเอ่ย



ลูกหลานของหุบเขาขยี้เมฆา จี๋คงอู้ตี้กระทั้งเขาพึงจะออกมาเมื่อเร็วนี้ เขาก็ยังกลายปเป็นตำนาน ! ผู้คนยอมรับว่าเขาเป็นยอดอัจฉริยะ มีคนกระทั้งกล่าวในรุ่นปัจจุบันนอกจากเหม่ยซูเหยาจากนิกายแม่น้ำนิรันดร์แล้วล้วนไม่มีใครเทียบเขาได้



แม้ว่าจี๋คงอู้ตี้นั้นจะไม่ได้มาจากดินแดนร้อยเมืงอทางตะวันออก ชื่อเสียงของเขาก็ยังโด่งดังและบดบังอัจฉริยะจำนวนนนับไม่ถ้วน



หุบเขาขยี้เมฆานั้นเป็นเชื้อสายของจักรพรรดิอมตะต้ากง แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการพิจรณาว่าเป็นเชื้อสายของจักรพรรดิอมตะในโลกของจักรพรรดิมนุษย์ แต่มันก็ไม่ได้ตั้งอยู่ในห้าดินแดน ดินแดนร้อยเมืองทางตะวันออกหรือกระทั้งดินแดนตอนกลาง มันล้วนถูกสร้างขึ้นมาในแผ่นดินเดียวกัน มันอยู่สูงและลึกลับไม่ใช่สถานที่ที่คนภายนอกจะเข้ามาได้ง่ายๆ



" ยอดอัจฉริยะกำลังจะมา " กระทั้งเหล่าอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงก็ยังหน้าซีดหลังจากได้ยินชื่อนี้ คนที่สามารถเทียบกับเหม่ยซูเหยาได้แน่นอนว่ายอมไม่ใช่คนธรรมดา



หลี่ฉีเย่นั้นเข้ามา เขานั้นนั่งดื่มอยู่เงียบๆตรงมุมหนึ่งภายในสวนด้วยเครื่องดื่มในมือ แม้ว่าจะเต็มไปด้วยเซียนน้อยและเทพธิดาจำนวนมากภายในสวน หลี่ฉีเย่นั้นก็ไม่ได้เริ่มต้นสนทนากับใคร เขานั้นนั่งอยู่เงียบๆในมุมที่เกือบจะถูกลืม



หลี่ฉีเย่นั้นไม่ต้องการที่จะรบกวนซือเสี่ยวเต๋า คนที่กำลังยุ่งเป็นอย่างมากอยู่ในตอนนี้



" พี่ใหญ่คงกำลังเพลิดเพลินกับตัวเองอยู่กระมั้ง " หลังจากหลี่ฉีเย่ดื่มน้ำจากแก้วในมือเสร็จ ทันใดนั้นก็มีคนอีกคนปรากฏตัวขึ้น ด้วยผิวสีแทนและรูปร่างของบุรุษที่องอาจ ร่างกายของเขานั้นเต็มไปด้วยความส่องประกายโดยเฉพยะอย่างยิ่งรอยยิ้มสดใสที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าที่คล้ำเล็กน้อย



ชายคนนั้นนั่งลงและดื่มพร้อมกับหลี่ฉีเย่ขณะที่เผยให้เห็นรอยยิ้มสดใส



หลี่ฉีเย่เหลือบมองเขาชั่วครู่และเอ่ย " เจ้าไม่รู้สึกรำคาญบางรึที่ต้องแปลงโฉมทุกวัน ? มันจะไม่ดีกว่ารึหากใช้ใบหน้าของเจ้าเอง ? " กล่าวเสร็จเขาก็เริ่มดื่มอีกครั้ง และไม่ได้เหลือบมองชายด้านข้างอีก



ชายหนุ่มคนนั้นทำเพียงยิ้มและเอ่ย " พี่ใหญ่ล้อข้าเล่นแล้ว ข้านั้นไม่สามารถทำตามที่พี่ใหญ่บอกได้ อ่า ข้านั้นมีศัตรูจำนวนมากภายในดินแดนร้อยเมือง ดังนั้นข้าจึงต้องซ่อนตัวจากพวกเขา " ชายคนนี้นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซือคงโถวเทียน คนที่หนีไปเมื่อนานมาแล้ว !



ในเวลานี้ ซือคงโถวเทียนนั้นกลับมาอีกครั้งและเขากระทั้งเขามาในสวนภายในราชวังได้ สารเลวนี้มีความสามารถอย่างแท้จริง ทว่าเป็นอีกครั้งที่เขานั้นเปลี่ยนแปลงตัวเองไปอย่างสิ้นเชิงและคนนอกไม่มีทางรู้ว่าเขาคือซือคงโถวเทียน แน่นอนว่าเขาไม่สามารถหลบพ้นสายตาของหลี่ฉีเย่ได้



" พี่ใหญ่ ยอดอัจฉริยะของหุบเขาขยี้เมฆานั้นจะมาที่นี่ " ซือคงโถวเทียนเอ่ยแก่หลี่ฉีเย่



" แล้วอย่างไรหากคนจากหุบเขาขยี้เมฆาจะมา ? พวกเขาจะมายุ่งอะไรกับข้า ? " กล่าวเสร็จเขาก็ดื่มต่อ



ซือคงโถวเทียนรีบเทน้ำให้เขาอีกถ้วยก่อนจะเอ่ย " ข้าได้ยินว่าพี่ใหญ่นั้นฆ่าจี๋คงเจียนที่เมืองลอยฟ้าโบราณ ข้าคิดว่าจี๋คงอู้ตี้จะมาหาท่านเพื่อแก้แค้น "



ซือคงโถวเทียนตัวเขานั้นตื่นเต้นอย่างมาก ทว่าต่อหน้าหลี่ฉีเย่ เขานั้นไม่กล้าที่จะแสดงมันออกมาและทำตัวราวกับเป็นน้องชาย



" เจ้าช่างมีความสามารถจริงๆ อ่า เจ้านั้นวิ่งไปทั่วดินแดนตอนกลางเพียงเวลาไม่นานและกระทั้งพบข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ " หลี่ฉีเย่เหลือบมองไปที่เขาและเอ่ย " เจ้าวางแผนจะต่อต้านข้า ? "



การแสดงออกของซือคงโถวเทียนทันใดนั้นก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขารีบกล่าวอย่างตื่นตระหนก " พี่ใหญ่ ท่านล้อข้าเล่นแล้ว ข้าซือคงโถวเทียนเป็นเพียงเด็กน้อยหากเทียบกับพี่ใหญ่ตัวตนผู้ปกครองเก้าชั้นฟ้า แม้ว่าข้าจะมีความกล้ามากกว่านี้อีกร้อยเท่าข้าก็ยังไม่กล้า ข้าไม่กล้าที่จะไม่เคารพต่อพี่ใหญ่แน่นอน พี่ใหญ่นั้นคือผู้สังหารแท้จริงและปกครองเก้าโลก บดขยี้ราชาปีศาจและปกครองนรก ตัวตนที่ต่ำต้อยเช่นข้าล้วนเคารพต่อพี่ใหญ่อย่างสุดหัวใจ เช่นนั้นข้ากล้าที่จะไม่สุภาพต่อพี่ใหญ่ได้อย่างไร ? "



" ดี แต่หยุดเลียข้าได้แล้ว " หลี่ฉีเย่เอ่ยต่อ " หากคนที่มีจากหุบเขาสวรรค์ลับนั้นเป็นเพียงคนต่ำต้อย เช่นนั้นในโลกนี้คนมีคนต่ำต้อยจำนวนมาก " กล่าวเสร็จเขาก็วางถ้วยด้านหน้าซือคงโถวเทียน



ด้วยหัวใจที่สั่นสะท้าน ซือคงโถวเทียนทันใดนั้นก็หน้าซีดหลังจากได้ยินคำกล่าวของหลี่ฉีเย่ ! แม้ว่าเขานั้นจะมาจากที่นั้นจริง มันมีใครสามารถรู้ต้นกำเนิดของเขาได้เพราะมันถูกเก็บเป็นความลับเสมอ เขาได้พบกับตัวตนที่มีพลังและทรงอำนาจมานับไม่ถ้วน กระทั้งราชันมนุษย์ของอาณาจักรโบราณ แต่คนเหล่านั้นก็ยังไม่สามารถระบะต้นกำเนิดของเขาได้ แต่วันนี้หลี่ฉีเย่กล่าวมันออกมาอย่างง่ายดาย



หัวใจของซือคงโถวเทียนสั่นสะท้าน ก่อนที่เขาจะสูดลมหายใจเข้าลึกและสงบสติ จากนั้นเขาก็เทน้ำชาในถ้วยของลหี่ฉีเย่ก่อนจะยิ้มและเอ่ย " สายตาของพี่ใหญ่นั้นแหลมคมดั่งดาบ ไม่มีอะไรสามารถซ่อนต่อหน้าท่านได้จริงๆ "



"ไม่ต้องห่วง หากเจ้าไม่มาขว้างทางข้า ข้าจะไม่ไปยังหุบเขาสวรรค์ลับและบดขยี้สุสานผู้ก่อตั้งของเจ้า " หลี่ฉีเย่กล่าวอย่างไม่แยแสขณะมอง ซือคงโถวเทียน



มือของซือคงโถวเทียนที่ถือน้ำชาอยู่นั้นอดไม่ได้ที่จะสั่น เขาได้พบกับตัวตนที่ยิ่งใหญ่มากมาย แต่ไม่มีใครสามารถทำให้เขาหวาดกลัวได้เท่ากับหลี่ฉีเย่



" ตาแก่เหลินเป็นอย่างไรบ้าง ? " หลี่ฉีเย่นั้นปลูกฝังความกลัวให้กับซือคงโถวเทียนมากขึ้น



ซือคงโถวเทียนนั้นพยามอย่างมากที่จะสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะบังคับตัวเองให้ยิ้มและเอ่ย " ข้าไม่อยากจะโกหกพี่ใหญ่ แต่ความจริง ข้าไม่เคยเห็นบรรพบุรุษเหลินตลอดชีวิตของข้า ข้าได้ยินบรรพบุรุษคนอื่นบอกว่าบรรพบุรุษเหลินนั้นเก็บตัวบ่มเพาะเป็นเวลานานแล้ว "



" นับตั้งแต่ที่เขาสามารถทนต่ออำนาจสวรรค์ได้ เขาก็ยังมีโอกาส " หลี่ฉีเย่เอ่ยอย่างสบายๆ



มันควรจะไม่มีใครในโลกนี้รู้ถึงยุคสมัยของหุบเขาสวรรค์ลับ คนที่รุ้เรืองของมันนั้นควรจะเป็นเหล่าศพโบราณหรือไม่ก็ตัวตนอมตะ หากคนเช่นนั้นยังมีชีวิตอยู่บนโลก พวกเขาทุกคนสมควรจะถูกระงับพลังงานในสายเลือดของพวกเขา



- - - - - - - - - - - - - - - -



#นึกถึงหนานฮัวเอียนนนเลยย T T